نام بیماری: کمبود عناصر غذایی

• تغییر رنگ، کاهش رشد و سوختگی نوک برگها.

• توقف رشد جوانه های انتهایی.

• کاهش گسترش ریشه ها.

کمبود عناصر غذایی در گیاهان آپارتمانی یا زینتی به صورت علائم مختلف قابل مشاهده است که می توان به مواردی چون تغییر رنگ برگها، سوختگی نوک برگها، کاهش رشد یا رشد ضعیف برگها، توقف رشد جوانه های انتهایی و کاهش گسترش ریشه اشاره نمود. بسته به میزان تحرک عنصر در درون ساختار گیاهی، این علائم می توانند در اندام های مسن تر یا جوان تر گیاه مشاهده شوند. محل ظهور علائم کمبود عناصر غذایی در گیاهان بستگی به وسعت و میزان انتقال عناصر غذایی از برگهای پیر به قسمت های جوان گیاه دارد. تحرک عناصر غذایی در گیاهان بطور قابل توجهی متفاوت است. عناصر غذایی مانند نیتروژن، فسفر، پتاسیم و منیزیم به راحتی از برگهای مسن به قسمت های جوان گیاه جابجا می شوند و از اینرو علائم کمبود این عناصر در قسمت های مسن تر گیاه دیده می شود. در حالی که میزان جابجایی عناصر غذایی مس، روی، آهن، کلسیم، بور، منگنز و یا مولیبدن از برگهای پیر گیاهان مبتلا به کمبود خیلی کم بوده و در واقع این عناصر بدون تحرک هستند و علائم کمبود آنها عمدتاً در بخش های جوان گیاه دیده می شود.

سیزده عنصر معدنی برای رشد گیاهان و تولید گل ضروری تلقی می شود. شش مورد از آنها نیتروژن، فسفر، پتاسیم، کلسیم، منیزيم و گوگرد به عنوان عناصر غذايی پرمصرف (عناصر غذایی ماکرو) طبقه بندی می شوند. زيرا به طور معمول در بافت های گیاهان با غلظت نسبتاً زياد يافت می شوند. هفت ماده غذايی باقیمانده روی، منگنز، آهن، مس، بور، مولیبدن و کلر به عنوان ريزمغذی ها (عناصر غذایی میکرو) طبقه بندی می شوند. آنها به طور معمول در غلظت های بسیار کمتری در بافت های گیاهان يافت می شوند. در گیاهان بايد حداقل آستانه هر ماده مغذی مورد نیاز موجود باشد تا رشد و گلدهی به صورت مطلوب پیش برود. وقتی غلظت يک ماده مغذی در بافت به زير آستانه بهینه برسد، رشد گیاهان کاهش می یابد.

افزایش مواد آلی در خاک سبب حفظ ساختار خاک شده و ظرفیت نگهداری آب و عناصر غذایی را افزایش می‌دهد. مواد آلی شامل کودهای حیوانی، کمپوست، خاکبرگ و کاه و کلش گیاها می باشد.

با استفاده از کودهای شیمیایی حاوی عناصر پرمصرف (عناصر ماکرو) و کم مصرف (عناصر میکرو) می توان نیاز گیاهان را برطرف کرد.